Ekspresjonizm to najbardziej krzykliwy i emocjonujący nurt w sztuce. Doceniam ekspresjonistów za to, że potrafili kolorystyką przykuć uwagę widzów. Dzisiaj napiszę Ci kilka ciekawostek na temat ekspresjonizmu, bo w końcu warto wiedzieć czym inspirowali się słynni malarze. 🙂
Oglądając obrazy ekspresjonistyczne na pewno nie zaśniesz. Kolorystyka i forma obrazów jest bardzo pobudzająca, czasami nawet zastanawiająca. Obrazy to nie tylko patrzenie na ładny widoczek, czasami trzeba wrócić do czasów, kiedy obraz powstał. Znajomość sytuacji społecznej i politycznej na pewno pomoże Ci rozszyfrować zagadkę, co autor miał na myśli. 🙂
Przedstawię Ci dwa, najbardziej charakterystyczne obrazy tego nurtu. Jeśli masz ulubionych artystów z kierunku ekspresjonizmu, to daj znać w komentarzu.
Horror czy obraz oparty na faktach?
Na pewno kojarzysz obraz pt. Krzyk, ponieważ pojawia się w większości podręczników od plastyki. Autorem obrazu jest norweski malarz Edward Munch. Z tego co pamiętam, to pierwszy raz zobaczyłam ten obraz w gimnazjum i pierwsze co przyszło mi na myśl, to obraz zmory, która chce przestraszyć ludzi. 🙂
E. Munch Krzyk
Ekspresjonizm jest to nurt, który skupiał się na wywołaniu silnych uczuć, emocji i wrażeń na odbiorcy. Mimo, że malarze w swoich dziełach chcieli przedstawić problemy otaczającego ich świata, to deformacja postaci i przedmiotów wprawiała odbiorcę w lęk i przerażenie.
Celem ekspresjonistów było przedstawienie ówczesnych problemów społecznych w sposób silny, głośny i przekonywujący. Chcieli pokazać siebie, swoje uczucia i emocje. Ekspresjoniści malowali subiektywnie, a ich obrazy to spojrzenie na świat. W ich dziełach pojawiały się również portrety, ale mocno zdeformowane. Przez deformację pragnęli ukazać trud życia i ból.
Ujęcie dramatycznych scen przez malarzy to odzwierciedlenie roli społecznej, która panowała w tamtych czasach. Ekspresjoniści przeciwstawiali się mieszczaństwu, naturalizmie, impresjonizmie.
Skąd się wziął ekspresjonizm?
W 1905 roku odbyło się spotkanie grupy malarzy w jednym z niemieckich miast w Dreźnie. Członkowie spotkania, tj. Erich Heckel oraz Ernst Ludwig Kirchner poruszali temat związany z problemem społecznym. Ekspresjoniści szczególnie poruszali tematy odnośnie różnic pozycji społecznej. Wzorem ówczesnych malarzy był Vincent van Gogh a także Edward Munch.
Monachium to miasto, w którym również powstało stowarzyszenie ekspresjonistów Ugrupowanie powstało w 1911 roku i nosiło nazwę Błękitny Jeździec. Do tej grupy należał m.in. rosyjski malarz Wassily Kandinsky.
Cechy charakterystyczne ekspresjonizmu
Malarze ekspresjonizmu kładki dużą ilość gęstej farby na płótnie i praktycznie w ogóle jej nie rozprowadzali na gładko. Używali bardzo jaskrawych i kontrastowych barw.
G. Rouault Klaun
Konturowali czernią bardzo ostro i wyraźnie. Kontury możesz zauważyć na przykładzie obrazu francuskiego malarza. Georges Rouault przedstawia w swoich dziełach tematy codzienne, społeczne, a także religijne. Podkreślał nastrój pesymistyczny i tragizm.
Postać klauna kojarzy nam się ze śmiechem, żartami, z osobą pozytywną. W przypadku obrazu Rouaulta klaun jest inaczej. Postać klauna jest namalowana w bardzo smutnym świetle. Ekspresjonista pokazuje, że klaun jest człowiekiem nieszczęśliwym, biednym i ma bagaż smutnych doświadczeń.
Francuski artysta w swoich obrazach i rysunkach przedstawiał ludzi z biednych rodzin, z marginesu społecznego lub ludzi, którzy cierpią.
Ekspresjoniści wyrażali w swoich dziełach bezbronność człowieka wobec innych ludzi, przyrody, na których nie mają wpływu.
Ekspresjonizm w Polsce
W Polsce kierunek ekspresjonizmu pojawił się w 1917 r. Wśród znanych polskich ekspresjonistów zaliczamy Witolda Witkiewicza, a także Xawerego Dunikowskiego.
Kontrastowy, trochę groteskowy charakter ekspresjonizmu daje wiele do myślenia. Lubię oglądać obrazy, bo mają niestandardowy charakter. Nie ma w nich realistycznych elementów, widać swobodę w malowaniu. Jaskrawe barwy przykuwają oko niejednego widza, a o to w tym wszystkim chodzi. 🙂